ಕಾಡುವದು ವರ್ಷಕೊಮ್ಮೆ
             ಅಪ್ಪಂದಿರ ದಿನ-
             ದಲ್ಲಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ.ವರ್ಷದ ಪ್ರತಿ-
             ದಿನ ಸ್ಮ್ರತಿಪಠಲದಲ್ಲಿ,ಅಪ್ಪ
             ಜೀವಂತ;ನೆನಪಾಗುತ್ತಾರೆ……

             ಕಾಸಿಲ್ಲದೇ ಕೈಚೆಲ್ಲಿಕುಳಿತ
             ನನ್ನನ್ನು,ಕಾಸು ಕೊಡೆಂದು
             ಮಗ ಪೀಡಿಸಿದಾಗ…..
             ಅಪ್ಪನ ನಿರ್ಭಾವುಕ
             ಮುಖ ಮುದ್ರೆ….‌… .
            
             ದಿನಸಿ ಖಾಲಿಯೇಂದು
             ಅಮ್ಮ,ಅಲವತ್ತು ಗೊಂಡಾಗ
             ಉಟ್ಟಸಣ್ಣಪಂಚೆ,ತೊಟ್ಟ
             ಬನಿಯನ್ನಿನಲೆ ಅಂಗಡಿಗೆ
             ಹೋಗುವ ಅಪ್ಪನ ವೇದಾಂ-
             ತಿಯ ಮುಗುಳ್ನಗೆ…… .

             ಇಳಿವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲೂ,ಮೂಢ-
             ನಂಬಿಕೆ,ಮಡಿ,ಮೈಲಿಗೆ,
             ಕಂದಾಚಾರಗಳನ್ನು
             ಟೀಕಿಸುವ,ಧೈರ್ಯ……. .

              ಅಪ್ಪನಾಗುವ ಹಂತದ
              ಮಕ್ಕಳೊಡನೆ ಕುಳಿತು,
              ಗೆಳೆಯರಂತೇ ಹರಟುವ,
              ಅಪ್ಪಂದಿರನ್ನು,ಕಂಡಾಗ…… .

              ಬಿಡುವಿನ ವೇಳೆಯಲ್ಲಿ,
              ಕನ್ನಡಕವೇರಿಸಿ,ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ
              ಪುಸ್ತಕ ಓದುವ,ಸುಸಂಕ್ರತ
              ವ್ರಧ್ಧರನ್ನು ಕಂಡಾಗ……. .

              ಮುಗಿಲೆತ್ತರ ಬೆಳೆದು
              ಫಲಕೊಡುವ,ಅಪ್ಪ
              ನೆಟ್ಟು,ಪೋಷಿಸಿದ,ತೆಂಗು,
              ಕಂಗುಗಳು ಕಣ್ತುಂಬಿದಾಗ…

              ಇತಿ,ಮಿತಿಯರಿತು ಖರ್ಚು
              ಮಾಡುತ್ತಾ,ಇದ್ದುದರಲ್ಲೆ
              ಖುಷಿಪಟ್ಟು,ಸಂಬ್ರಮಿಸಿ,
              ಬದುಕ ಪ್ರೀತಿಸುವವರನ್ನು
                          ಕಂಡಾಗ…….

               ಅಂಗಳದಲ್ಲಿ ಮೊಮ್ಮಕ್ಕ-
               ಳೊಡನೆ ಆಡುವ,ರಾತ್ರಿ
               ಕೂರಿಸಿ,ಕತೆಹೇಳುವ,
               ಅಜ್ಜಂದಿರನ್ನು ಕಂಡಾಗ…… .

               ಅಪ್ಪ,ನೆನಪಾಗುತ್ತಾರೆ…
               ನೆನಪಾಗುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತಾರೆ….
               ನಾನೀಗ ‘ಅಪ್ಪ’ ನಾಗಿದ್ದಕ್ಕೆ…
               ಬಹುಶಃ ಅಜ್ಜ
                    ನಾನಾಗುವವರೆಗೂ..
                    ನಾನು ನಾನಗಿಯೇ
    .               ಇರುವವರೆಗೂ…..!!!

✍️ಅಬ್ಳಿ ಹೆಗಡೆ
ಹೊನ್ನಾವರ