ಹೃದಯ ಕಾಗದದ ದೋಣಿ ತೇಲಿ ಬಿಟ್ಟರೆ ಹೋಗುವುದು ಆ ಓಣಿ ಈ ಓಣಿ
ಮನ ಮಾಯಾಕುದುರಿ ಬಿಚ್ಚಿ ಬಿಟ್ಟರೆ ಓಡುವುದು ಆ ಓಣಿ ಈ ಓಣಿ
ಚಂಚಲವೀ ಸುಂದರ ನದಿ ಹರಿಯುವುದು ಗಿರಿಕಂದರಗಳ ನಡುವೆ
ಕೂಡುವ ಕಡಲಿದ್ದರೂ ಮರೆತು ಮನೆ ತಿರುಗುವುದು ಆ ಓಣಿ ಈ ಓಣಿ
ಮಾರುತ ಮಲಯವಾದರೂ ಹೊಮ್ಮುವುದು ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಗಡಸು ಧ್ವನಿ
ಬೀಸುವ ರಬಸಕ್ಕೆ ದಿಕ್ಕಾಪಾಲು ಬದುಕು ಸೇರುವುದು ಆ ಓಣಿ ಈ ಓಣಿ
ಸಿರಿ ಸಂಪತ್ತುಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಬಡಿದಾಡಿದರೂ ಯೋಚಿಸಬೇಕು ನೂರು ಬಾರಿ
ಶಾಶ್ವತವಲ್ಲ ಈ ಭೂಮಿ ಗುರಿಗೂ ಆತ್ಮ ಅಲೆಯುವುದು ಆ ಓಣಿ ಈ ಓಣಿ
ಬರುವ ಮೊದಲೇ ಸದಾ ಇಲ್ಲೇ ಇರುವ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತಾಡುವೆಯಲ್ಲ ಪೀರ್
ಮಾವುತನ ಅಂಕುಶಕ್ಕೆ ಮಣಿಯದ ಮದಗಜ ಸಾಗುವುದು ಆ ಓಣಿ ಈ ಓಣಿ
✍️ಅಶ್ಫಾಕ್ ಪೀರಜಾದೆ
ಶ್ರಾವಣ 